با شهد لب از زهر، عسل ساختی از من

با شهد لب از زهر، عسل ساختی از من

یک پنجره ی رو به غزل ساختی از من

یک دشت گل سرخ شدی در من و آنوقت

اندازه ی یک دشت، بغل ساختی از من

اینجا به شباهت به تو مشهورم و سِحرت

این بود که از خویش بدل ساختی از من

هر لحظه مرا بیم فرو ریختن است آه

یک شهر لب خط گسل ساختی از من

من مقبره ی بی کسی افتاده در این خاک

تو آمدی و تاج محل ساختی از من

ایمان محمدآبادی