زندگی جاری است، در سرود رودها شوق طلب زنده است

زندگی جاری است، در سرود رودها شوق طلب زنده است
گل فراوان است، رنگ در رنگ این بهار پر طرب زنده است
 
خاک، حاصلخیز، باغ‌های روشن زیتون بهارانگیز
دشت‌ها شاداب، در شکوه نخل‌ها ذوق رطب زنده است
 
چون شب معراج، قبله‌گاه دوردست ما گل‌افشان است
وادی توحید در وفور چشمه‌های فیض رب زنده است
 
آفتاب فتح، بر فراز خانه‌ی پیغمبران پیداست
صبح نزدیک است، صبح در تصنیف‌های نیمه‌شب زنده است
 
لحظه‌ها سرشار، جلوه‌های عشق در آیینه‌ها زیباست
عاشقان هستند، شعرهای عاشقانه لب به لب زنده است
 
خیمه در خیمه، لاله‌ی داغ شهیدان روشن است اما
گریه‌ها خندان، شادمانی‌ها در این رنج و تعب زنده است
 
مادران خاک، جانماز خویش را گسترده تا آفاق
دست‌های شوق، در قنوت گریه‌های مستحب زنده است
 
شرق بیدار است، در جهان از همصدایی‌ها خبرهایی است
نام این صحرا، روی رنگ و بوی گل‌های ادب زنده است
 
فصل طوفان است، سنگ‌ها در دست‌ها آواز می‌خوانند
قدس تنها نیست، در سراپای جهان این تاب و تب زنده است
 
باد می‌آید، بوی گل‌های حماسی می‌وزد در دشت
زندگی زیباست، عشق در جان جوانان عرب زنده است

زکریا اخلاقی

مرا عمری به دنبالت کشاندی

مرا عمری به دنبالت کشاندی
سرانجامم به خاکستر نشاندی

ربودی دفتر دل را و افسوس
که سطری هم از این دفتر نخواندی

گرفتم عاقبت دل بر منت سوخت
پس از مرگم سرشکی هم فشاندی

گذشت از من، ولی آخر نگفتی
که بعد از من به امید که ماندی؟

فریدون مشیری

اول از خوبی ، خطابم می کند

اول از خوبی ، خطابم می کند

بعد با یک “نه ” جوابم می کند !

جُرعه جُرعه جُرعه می بخشد به من

مست می سازَد ، شرابم می کند

خشت خشتِ جان من در دستِ اوست

زیرِ پای خود خرابم می کند

قطره ، قطره ،آبرویم می بَرَد

از خجالت گاه آبم می کند

تا که گیسو می سپارَد دستِ باد

مو به مو دارد عذابم می کند

پرسشی همواره در ذهن ِ من است

می رود یا کامیابم می کند؟!

کاش می دانستم این حوّاصفت

داخلِ آدم حسابم می کند !

باغبانِ کاشیِ روح ِ من است !

می بَرَد قمصر ، گلابم می کند

شب ، حضورِ مبهمِ گیسوی اوست

بر مدارِ شب، شهابم می کند

عاقبت با تابشِ چشمانِ خویش

ذرّه ، ذرّه، آفتابم می کند !

یدالله گودرزی