من تو را، من دوستت دارم، بفهم!
پس مشو اربابِ آزارم، بفهم!
من تو را تا عرشِ اعلا می‌بَرم
در وجودت عشق می‌کارم، بفهم!
ای کویری‌تر زِ صحراهایِ مصر
همچو باران بر تو می‌بارم، بفهم!
مرگِ من، عاشق‌تر از من دیده‌ای؟!
من دوصد مجنون به دل دارم، بفهم!
ای حضورت مایه‌یِ رقص وُ سرور
بی تو دائم من عزادارم، بفهم!
بی تو اهوازم که خاکم بر سر است
بی هوایت، زار و بیمارم، بفهم!
پا درونِ قلبِ من بگذار تا...
تا ببینی دوستت دارم، بفهم!
محمد صادق زمانی
۱ نظر
۲۸ خرداد ۹۴ ، ۲۲:۲۳