آسمان خوشتر از آن چهره قمر داشت نداشت

آسمان خوشتر از آن چهره قمر داشت نداشت

باغ فردوس چنان غنچه تر داشت نداشت

هر چه گفتم نظری بر من افتاده نکرد

هر چه کردم به رهش ناله اثر داشت نداشت

بسکه خون ریخت ز دریای دل و دیده برون

دیگر این چشم به خون غرقه گهر داشت نداشت

بسته دام بلا شد دلم از روز ازل

تاب تغییر قضا دست قدر داشت نداشت

تا بداند که چه کرده است رخش با دل ما

آن پریچهره در آیینه نظر داشت نداشت

نرگسش باده به جام دل ما ریخت نریخت

وز لبش بهر عطا شیر و شکر داشت نداشت

بوی زلفش ز کمند دل ما رست نرست

حاصل عمر جز این قصه ثمر داشت نداشت

نیمه شب تا رسد آواز "ندا" بر در دوست

غیر نجوا و دعا راه دگر داشت نداشت