آه ای غمت قصیده ی بی انتها حسین!
جمعه, ۳۰ مهر ۱۳۹۵، ۰۸:۱۱ ب.ظ
آه ای غمت قصیده ی بی انتها حسین!
غم با دلت عجین شده از ابتدا حسین!
در موی بیدهای جهان مویه می کنند
موسیقی عزای تو را بادها حسین!
ای حسن بی بدیل !چه حسن سلیقه داشت
آن که نهاد نام بلند تو را "حسین"
تا بوده نی به حرمت تو گل نداده است
این است فرق بین نی و نیزه ها حسین!
وقت نوشتن از تو قلم سرخ می شود
هم خانواده است گل سرخ با حسین
من ماهی قناتم و روز و شبم یکی ست
ای کاش می رساند به دریا مرا حسین.
ای شعر ناب نام تو را "آب" می نهم
تا بعد خواندن تو بگویند "یا حسین"!
کبری موسوی قهفرخی
۹۵/۰۷/۳۰