آیینه ها وقتی که مارا یار بودند
چهارشنبه, ۹ تیر ۱۳۹۵، ۰۴:۰۹ ق.ظ
آیینه ها وقتی که مارا یار بودند
دلهای ما هم خالی از زنگار بودند...
این دستها از دوستی گر می گرفتند
این چشمها در حسرت دیدار بودند
آن روز های خوب رفتند و گذشتند
آن دوستی هایی که بس پربار بودند
این دوستان این نا رفیقان هیاهو
برشانه ام سنگینی آوار بودند
وقتی به سوی آسمان پر می گشودم
آنها برایم حالت دیوار بودند
من گل نبودم تا سزای خار باشم
آنها ولی چون بوته های خار بودند....!!
آری ! تمام عمر یارانی از این دست
افسوس در این دور و بر بسیار بودند!!
یدالله گودرزی
۹۵/۰۴/۰۹