از آسمان ابری ام تقدیر می بارد

از آسمان ابری ام تقدیر می بارد
یعنی - دل من سرنوشت مبهمی دارد

دستم - که عمری بی طرف بود - از تو ،بعد از این
دیگر نمی خواهد که آسان دست بردارد
...
مانند من - در رفتن و ماندن - دو دل هستی
آری،تو هم ، بی من دلت طاقت نمی آرد

من کوچه تنهایم ، اما در سکوت من
تنها تو هستی آنکه باید گام بگذارد

چشمان این کوچه ،همه شب کهکشان ها را
پیش خودش ، راه عبور تو می انگارد

این کوچه - گرچه کوچه ای بن بست و بی عابر -
می خواهد اما ، خویش را در دست تو بسپارد :

تا بلکه لحظه لحظه اندوه خود را نیز
با انعکاس گام هر گام تو بشمارد

سهیل محمودی