از داغ خویش گفتم و افروختم تو را

از داغ خویش گفتم و افروختم تو را
با درد من نساختی و سوختم تو را

تا وصله ی تنم شوی ای ماه دوردست
چون دکمه ای به پیرهنم دوختم تو را

دنیا تو را به نعمت فردوس می خرید
شادم درین مناقصه نفروختم تو را

از دستبرد دشمن و از چشم زخم دوست
در سینه چون جواهری اندوختم تو را

روی سپید دوست، مقامات معنوی ست
موی سیاه دادم و آموختم تو را

علیرضا بدیع