از هم گریختیم وان نازنین پیاله دلخواه را دریغ بر خاک ریختیم

از هم گریختیم
وان نازنین پیاله دلخواه را دریغ
 بر خاک ریختیم
جان من و تو تشنه پیوند مهر بود
دردا که جان تشنه خود را گداختیم
بس دردناک بود جدایی میان ما
از هم جدا شدیم و بدین درد ساختیم

دیدار ما که آن همه شوق و امید داشت
اینک نگاه کن که سراسر ملال گشت
وان عشق نازنین که میان من و تو بود
دردا که چون جوانی ما پایمال گشت
با آن همه نیاز که من داشتم به تو
پرهیز عاشقانه من ناگزیر بود

من بارها به سوی تو باز آمدم ولی
هر بار دیر بود......
اینک من و توییم دو تنهای بی نصیب
هر یک جدا گرفته ره سرنوشت خویش
سرگشته در کشاکش طوفان روزگار
گم کرده همچو آدم وحوا بهشت خویش

هوشنگ ابتهاج