از ﺿﻌﻒ ، ﺑﻪ ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ وﻃﻦ ﺷﺪ
چهارشنبه, ۲۳ فروردين ۱۳۹۶، ۰۸:۳۹ ب.ظ
از ﺿﻌﻒ ، ﺑﻪ ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ وﻃﻦ ﺷﺪ
وز ﮔﺮﯾﻪ ، ﺑﻪ ﻫﺮ ﺳﻮ ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺘﯿﻢ ﭼﻤﻦ ﺷﺪ
ﺟﺎن دﮔﺮم ﺑﺨﺶ ﮐﻪ آن ﺟﺎن ﮐﻪ ﺗﻮ دادی
ﭼﻨﺪان ز ﻏﻤﺖ ﺧﺎک ﺑﻪ ﺳﺮ رﯾﺨﺖ ﮐﻪ ﺗﻦ ﺷﺪ
ﭘﯿﺮاﻫﻨﯽ از ﺗﺎر وﻓﺎ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮدم
ﭼﻮن ﺗﺎب ﺟﻔﺎی ﺗﻮ ﻧﯿﺎورد ﮐﻔﻦ ﺷﺪ
ﻫﺮ ﺳﻨﮓ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﯿﻨﻪ زدم ، ﻧﻘﺶ ﺗﻮ ﺑﮕﺮﻓﺖ
آن ﻫﻢ ﺻﻨﻤﯽ ﺑﻬﺮ ﭘﺮﺳﺘﯿﺪن ﻣﻦ ﺷﺪ
ﻋﺸﺎق ﺗﻮ ﻫﺮ ﯾﮏ ﺑﻪ ﻧﻮاﯾﯽ ز ﺗﻮ ﺧﺸﻨﻮد
ﮔﺮ ﺷﺪ ﺳﺘﻤﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻮی ﺗﻮ ، ﺑﻪ ﻣﻦ ﺷﺪ
طالب آملی
وز ﮔﺮﯾﻪ ، ﺑﻪ ﻫﺮ ﺳﻮ ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺘﯿﻢ ﭼﻤﻦ ﺷﺪ
ﺟﺎن دﮔﺮم ﺑﺨﺶ ﮐﻪ آن ﺟﺎن ﮐﻪ ﺗﻮ دادی
ﭼﻨﺪان ز ﻏﻤﺖ ﺧﺎک ﺑﻪ ﺳﺮ رﯾﺨﺖ ﮐﻪ ﺗﻦ ﺷﺪ
ﭘﯿﺮاﻫﻨﯽ از ﺗﺎر وﻓﺎ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮدم
ﭼﻮن ﺗﺎب ﺟﻔﺎی ﺗﻮ ﻧﯿﺎورد ﮐﻔﻦ ﺷﺪ
ﻫﺮ ﺳﻨﮓ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﯿﻨﻪ زدم ، ﻧﻘﺶ ﺗﻮ ﺑﮕﺮﻓﺖ
آن ﻫﻢ ﺻﻨﻤﯽ ﺑﻬﺮ ﭘﺮﺳﺘﯿﺪن ﻣﻦ ﺷﺪ
ﻋﺸﺎق ﺗﻮ ﻫﺮ ﯾﮏ ﺑﻪ ﻧﻮاﯾﯽ ز ﺗﻮ ﺧﺸﻨﻮد
ﮔﺮ ﺷﺪ ﺳﺘﻤﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻮی ﺗﻮ ، ﺑﻪ ﻣﻦ ﺷﺪ
طالب آملی
۹۶/۰۱/۲۳