اصلا قرار نیست کـــه سرخم بیاورم

اصلا قرار نیست کـــه سرخم بیاورم

حالا که سهم من نشدی کم بیاورم .

دیشب تمام شهر تو را پرسه میزدم

تا روی زخمهـــای تـــو مرهم بیـاورم

.

میخواستم که چشم تو را شاعری کنم

امّا نشد کــــه شعــــر مجسم بیــــاورم .

دستم نمی رسد به خودت کاش لااقل

می شد تــــو را دوباره به شعرم بیاورم .

یادت که هست پای قراری که هیچ وقت

میخواستم برای تــــو مریـــــم بیاورم؟ .

حتی قرار بود که من ابر باشم و

باران عاشقانـــه ی نم نم بیاورم .

کلّــی قرار با تــــو ولی بی قرار من

اصلا بعید نیست که کم هم بیاورم .

اما همیشه ترسم از این است٬ مردنم

باعث شود بـــه زندگیت غـــــم بیــاورم .

حوّای من تو باشی اگر٬ قول میدهم

عمراً دوباره رو به جهنّـــــم بیاورم .

خود را عوض کنم و برایت به هر طریق

از زیــــر سنگ هم شده٬ آدم بیــــاورم .

بگذار تا خلاصه کنم٬ دوست دارمت

یا باز هـــم بهــــانه ی محکم بیاورم؟

فریبا عباسی