المنةالله که به عهد رخ و زلفت

المنةالله که به عهد رخ و زلفت
بر گردن من منت شام و سحری نیست

پیداست ز نالیدن مرغان گلستان
کاسوده ز سودای غمش هیچ سری نیست

فریاد که جز اشک شب و آه سحرگاه
اندر سفر عشق مرا هم سفری نیست

تا آن صنم آمد به در از پرده، فلک گفت
الحق که درین پرده چنین پرده‌دری نیست

گفتی که چه داری به خریداری لعلش
جز اشک گران مایه به دستم گهری نیست

تا خود نشوی شانه، به زلفش نزنی چنگ
انگشت کسی کارگشای دگری نیست

جز دردسر از درد کشی هیچ ندیدم
افسوس که در بی خبری هم خبری نیست

فروغی بسطامی