اى جلوه جلال و جمال خُدا، على
اى جلوه جلال و جمال خُدا، على
وز هر چه جُز خُدا به جلالت جُدا، على
در تو جمالى از ابدیّت نمودهاند
اى آبگینه ابدیّت نما، على
با انبیا به سرّ و عَلَن نُصرتت قضاست
یا مظهر العجایب یا مُرتضا على
فیّاض در فضیلت تو گُفته «هَل اتى»
لولاک در فُتوّت تو «لا فتى»، على
باز آن یهود، بسته درِ قلعههاى قُدس
بگشا به دست و پنجه خیبرگُشا، على
مرحب کشیده تیغ به لُبنان و ارضِ قُدس
گو برق ذوالفقار زند مرحبا، على
آن قتل عام زد به فلسطین که شُد بُلند
فریاد وا مُحمد و غوغاى وا على
ظُلمات شُد میانِ تو و تشنگان حجاب
اى جام خضر و چشمه آب بقا، على
صوفى هم از صفاى تو برخورد قرنها
گاهى صفى على شد و گاهى صفا على
اینک به مهدِ حضرت معصومه، شهر قم
برداشته مُنادى ایمان ندا، على
با نایِب امام زد آن فجر نُقرهفام
خورشید گو به نُقره فشاند طلا، على
صف بسته مُسلمین پى جنگ و جهادِ کُفر
بفرست ذوالفقار شرر بار، یا على
با این صف جهاد و به مفتاح دستِ غیب
خود باز کن درِ نجف و کربلا على
بفرست نور دیده که گَرد سپاه اوست
در چشم مُبتلاى رمد، توتیا على
گُلهاى قرن دُوّم اسلام بشکفد
با خون شاهدان و شهیدان ما، على
ما پیشوازِ مهدى موعودت آمدیم
با وعده ظهور ولى کن وفا، على
چشمم به سوى سر درِ دار الشّفاى توست
شهد شفاعتى! که بیابم شفا على
از «شهریار» پیرِ زمینگیر دست گیر
اى دستگیر مردمِ بىدست و پا، على
شهریار