اگر به باده مشکین دلم کشد شاید

اگر به باده مشکین دلم کشد شاید
که بوی خیر ززهد ریا نمی اید

جهانیان همه گر منع من کنند از عشق
من ان کنم که خداوندگار فرماید

طمع ز فیض کرامت مبر که خلق کریم
گنه ببخشد وبر عاشقان ببخشاید

مقیم حلقه ذکراست دل بدان امید
که حلقه ای زسر زلف یار بگشاید

تو را که حسن خداداده هست وحجله بخت
چه حاجت است که مشاطه ات بیاراید

چمن خوشست وهوا دلکشست ومی بیغش
کنون بجز دل خوش هیچ در نمی باید

جمیله ایست عروس جهان ولی هش دار
که این مخدره در عقد کس نمی اید

به لابه گفتمش ای ماهرخ چه باشد اگر
به یک شکر زتو دلخسته ای بیاساید

به خنده گفت که حافظ خدای رامپسند
که بوسه تو رخ ماه رابیالاید

حافظ