این شعرها که بوی سکوت می دهند
شنبه, ۱۵ اسفند ۱۳۹۴، ۰۹:۳۵ ب.ظ
این شعرها که بوی سکوت می دهند
از غیبت لب های توست
کلمات
مثل زنجره های خشکیده ی تابستانی
از معنا خالی شدند
و در انتظار مورچه هایند
توشه بار زمستانی شان را
در حفره ی تاریک خالی کنند-
اندوهی که سرازیر می شود
در سینه ی خاموش من.
محمد شمس لنگرودی
۹۴/۱۲/۱۵