این قدر مرا با غم دوریت میازار

این قدر مرا با غم دوریت میازار
با پای دلم راه بیا قدری و بگذار

این قصه سرانجام خوشی داشته باشد
شاید که به آخر برسد این غم بسیار

این فاصله تاب از من دیوانه گرفته
در حیرتم از این همه دلسنگی دیوار

هر روز منم بی تو و من بی تو و لاغیر
تکرار... و تکرار... و تکرار... و تکرار

من زنده به چشمان مسیحای تو هستم
من را به فراموشی این خاطره نسپار

کاری که نگاه تو شبی با دل ما کرد
با خلق نکرده ست، نه چنگیز، نه تاتار

ای شعر! چه می فهمی از این حال خرابم؟
دست از سر این شاعر کم حوصله بردار

حق است اگر مرگ من و عالم و آدم
بگذار که یک بار بمیریم، نه صد بار

تصمیم خودم بود به هرجا که رسیدم
یک دایره آنقدر بزرگ است که پرگار

اوج غم این قصه در این شعر همینجاست
من بی تو پریشان و تو... انگار... نه انگار...!!


رویا باقری