ای سرخ گشته از تو به خون روی زرد ما

ای سرخ گشته از تو به خون روی زرد ما 
ما را ز درد کشته و غافل ز درد ما 
از تیغ بی ملاحظه‌ی آه ما بترس 
اولیست اینکه کس نشود هم نبرد ما 
در آه ما نهفته خزان و بهار حسن 
تأثیرهاست با نفس گرم و سرد ما 
رخش اینچنین متاز که پیش از تو دیگری 
کردست اینچنین و ندیدست گرد ما 
سد لعب بلعجب شد و سد نقش بد نشست 
تا ریختیم با تو، بد افتاد نرد ما 
وحشی گرفت خاطر ما از حریم دیر 
رفتیم تا کجاست دگر آبخورد ما

وحشی بافقی