ای قبای پادشاهی راست بر بالای تو

ای قبای پادشاهی راست بر بالای تو
زینت تاج ونگین از گوهر والای تو

افتاب فتح را هر دم طلوعی می دهد
از کلاه خسروی رخسار مه سیمای تو

جلوه گاه طایر اقبال باشد هر کجا
سایه اندازد همای چتر گردون سای تو

از رسوم شرع وحکمت با هزاران اختلاف
نکته ای هرگز نشد فوت از دل دانای تو

اب حیوانش ز منقار بلاغت می چکد
طوطی خوش لهجه یعنی کلک شکر خای تو

گر چه خورشید فلک چشم وچراغ عالم است
روشنایی بخش چشم اوست خاک پای تو

انچه اسکندر طلب کردو ندادش روزگار
جرعه ای بود از زلال جام جان افزای تو

عرض حاجت در حریم حضرتت محتاج نیست
راز کس مخفی نماند با فروغ رای تو

خسروا پیرانه سر حافظ جوانی می کند
برامید عفو جان بخش گنه فرسای تو

حافظ