ای ناگهان در آینه زیبای تا ابد

ای ناگهان در آینه زیبای تا ابد
لبریز شد دلم ز تمنّای تا ابد

آه ای کدام لحظه ی روییده از ازل
در من طلوع کن به درازای تا ابد

چشمان تا هنوز مرا ای شکوه ژرف
با خود ببر به سمت تماشای تا ابد

اکنونِ تا همیشه ی من مانده بی غروب
ای پشت پلک های تو فردای تا ابد

می آیم از کبودی کابوس های کور
ای بی غروبْ آبیِ رویای تا ابد

ناگاهِ یک سکوت، صدای مرا شکست
دریابم ای صدای صداهای تا ابد

تو کیستی که جاذبه ی ناکجایی ات
با خود مرا کشانده به ژرفای تا ابد؟

سرشار نیروانگی ام با تو ای شگفت
ای ناگهان سرزده! کبودای تا ابد!

لبریز از نهایتم، آغاز کن مرا
ای هرگز همیشه! معمّای تا ابد!

محمّدرضا روزبه