ای که شاعر تر از رابعه ی بکتاشی

ای که شاعر تر از رابعه ی بکتاشی
وشبیهند غزل های تو و نقاشی

عشق از روز ازل با نفس گرم تو شد
ید بیضاگری معجزه هایش ناشی

برسر بام تو کز کرده کبوتر جلدی
حتم دارم که به فکر پروبالش باشی

بارها دیده ام این را که چه با طنازی
بر سر رهگذران عطر غزل می پاشی

گل بابونه که از دور به من می خندی
و فربینده تر از مزرعه ی خشخاشی

کمی آهسته نوازش بکن احساس مرا
تا که با قلقلکت زخم مرا نخراشی

محمدعلی ساکی