باران بهانه های غزل را که جور کرد

باران بهانه های غزل را که جور کرد
شبهای شاعران تو را غرق نور کرد

دست قضا نخواست که باشی کنار من...
تقدیر را نوشت و مرا از تو دور کرد

رفتی و واژه واژه جهان را ورق زدم
با این بهانه شعر فراوان ظهور کرد

موسای سرنوشت مرا عاقبت شبی
اعجاز چشم های تو راهی طور کرد

پایان بغض ما به شکستن رسید و بعد
از آسمان چشم تو باران عبور کرد

از خاطرم گذشت ، همان خاطرات تلخ
باران بهانه های غزل را که جور کرد

قاسم قاسمی اصل