باید برم تقدیر من اینه

باید برم تقدیر من اینه
من عاشقم، اینو تو می دونی
اما دلم گرمه که همراهم
تا آخر این قصه می مونی

میدونی از اول قرار این بود
بال و پرِ پروازِ هم باشیم
با هم بمونیم، هر کجا هستیم
حتی اگه یک روز تنها شیم

شاید بگن راه حرم دوره
اونها که قلباشون کبوتر نیست
میدونی کِی مرزا قفس میشن؟
وقتی که غیرت نیست، باور نیست

لیلای من! با من، تو مجنون شو
بردن، در این راه باختن داره
مجنون که باشی خوب می فهمی
این سوختن ها، ساختن داره

میرم، دعا کن از ته قلبت
پیدا کنم بالی که گم کردم
خیلی سفر رفتم ولی این بار
نه، دست خالی بر نمیگردم

من مرد رویای توام یعنی
خسته نمیشم از سفر، هرگز
سنگ صبور من! حلالم کن!
همراه سختی هام ! خداحافظ!

قاسم صرافان