با خودش می برد این قافله را سر به کجاها

با خودش می برد این قافله را سر به کجاها

و به دنبال خودش این همه لشکر به کجاها

 

کوفه و شام و حلب یکسره تسخیر نگاهش

دارد از نیزه اشارات مکرّر به کجاها

 

سوره کهف گل انداخته این بار و زمین را

می برد غمزه ی قرآنی دیگر به کجاها

 

بر سر نیزه تجلّیِ سر کیست؟ خدایا!

پر زد از بام افق نیز فراتر به کجاها

 

بین خون گریه، پیام آور خورشید صدا زد؛

« می روی با جرس شوق، برادر! به کجاها؟!»

 

شب گرگ است و شقاوت، شب سیلی به شقایق

تو گل انداخته ای در شب خنجر به کجاها

 

چه زبون است یزید و چه حقیر ابن زیادش

شهر را می کشد این خطبه ی محشر به کجاها

 

جشن خصم تو پیاپی به عزا شد بدل آن جا

تا که انداخت نگاه تو به کاخش گسل آن جا

محمدحسین انصاری