ببین در مشرق نیزه طلوع مه جبین ها را

ببین در مشرق نیزه طلوع مه جبین ها را
و بشنو نغمه ی قرآن مقطوع الوتین ها را

ببار ای آسمان که دختران آفتاب از حجب
به روی چهره می گیرند ابر آستین ها را

نمیخواهد بتابد بر زمین خورشید، از آن هنگام
که دیدی بر تن صحرا، تن ِ تنهاترین ها را

دل سنگ کنار جاده از غم آب شد تا خواست
ببوسد زخم های پای آن محمل نشین ها را

اگرچه داغ تلخی دیده ای اما به لب داری
همان شیرینی شکرا لرب العالمین ها را

چه نقش یا حسینی بر عقیق قلب تو حک کرد!
خدا از اعتبار انداخت بازار نگین ها را

تو هم مثل حسینت آیه ی إنا فتحنایی
که عشقت فتح کرده قلب ها و سرزمین ها را

به آتش می زند پروانه ی شمع دمشق تو
که با خون خودش پاسخ دهد هل من معین ها را

به من یک جرعه از صبرت بنوشان و دعا کن تا
بیایم پابه پای ماتم تو اربعین ها را

بشری صاحبی