بن بست جاده های تو دیوار من شده

بن بست جاده های تو دیوار من شده
از طاق و اتفاق و نگاهت سقوط: من

باید به ابروان خودم خم نیاورم
تو داد پشت محکمه ها و سکوت: من

با خاطرات رفته پر از عشق بازی ام
کز می کنم میان خودم، دم نمی زنم

خون می دود به صورت سرخم تمام روز
دریاچه ثبت می کنم از گریه کردنم

از دادگاه هر شبه اعدام می شوم
می دوزم امتداد دهان را که:لال شو

از خون توی شیشه ی این زندگی بنوش
گردن بزن تمام خودت را.. حلال شو

جاری شدی حساب تو از عشقمان جداست
من درد بی کس چک برگشت خورده ام

خالی شدم از عشق سپرده.. بی آب/رو
خالی شدم اگر چه ک فعلن نمرده ام

بی پرده تر در آینه ها درد می کشم
پیشانی ام لباس پر از خط و چین شده

این عشق، آب رفته ی بی بازگشتن است
با مارهای توی لباست عجین شده

من گریه هام را به خودم بغض می کنم
تا با تفاله های خودم همسری کنم

من مرد مانده ام که بمانم زنت عزیز
باید برای غصه ی خود مادری کنم

حانیه دری