به بغض سر کردم دیده تر نشد که نشد

به بغض سر کردم دیده تر نشد که نشد

دلی ز حال دلم با خبر نشد که نشد

 هزار کوره بنا شد درین دیار و دریغ

 یکی به داغی و سوز جگر نشد که نشد

به بی قراری شعرم سری نزد که نزد

و آن شبی که نیامد سحر نشد که نشد

 هزار دفتر هق هق ...هزار دفتر شعر ...

 دلت... عزیز دلم! نرم تر نشد که نشد

کجاست شانه ی امنَت که بعد تو این سر

برای من ...من بیچاره سر نشد که نشد

 سیاه پوشی و اندوه در غم سهراب

 برای رستم دستان پسر نشد که نشد

قرار بود که درد دلی کنم با تو

ولی دریغ درین مختصر نشد که نشد...

حامد عسکری