به روز آخر هر سال چون دلم نگریست
جمعه, ۲۹ اسفند ۱۳۹۳، ۰۶:۳۰ ب.ظ
به روز آخر هر سال چون دلم نگریست
نه گریه کرد و نه خندید بل به خنده گریست
کسی شناسد حال مرا به آخر سال
که یار او ز سفر آمده ست و او سفری ست
در این که سال نو آمد، پیام زندگی است
در این که سال کهن شد، نشان رهسپری است
پس این پیام نشان دار، خنده ای ست ز مرگ
پس این کلام ز دیو است و در دهان پری ست
از آن همیشه چو هنگام این پیام رسد
مرا دلی ست پر از عیش و رنج و زین دو بری ست
چگونه ام؟ نتوان گفت؛ وین کسی داند
که زار زار بخندید و قاه قاه گریست
۹۳/۱۲/۲۹