به مویی بسته صبرم ، نغمه ی تارست پنداری

به مویی بسته صبرم ، نغمه ی تارست پنداری
دلم از هیچ می رنجد ، دل یارست پنداری
 
به تحریک نسیمی خاطرم آشفته می گردد
به خود رایی سر زلفین دلدارست پنداری
 
نه پندم می دهد سودی ، نه کارم راست بهبودی
دلی دارم که هر امسال او پارست پنداری
 
ننوشم تا قدح برمن دری از غیب نگشاید
کلید روزنم در دست خمّا رست پنداری
 
چنانم با سر زلف صنم سر رشته محکم شد
که رگ های تنم پیوند زنّارست پنداری
 
به نوعی طعن مردم را هدف گشتم که دامانم
زسنگ کودکان دامان کهسارست پنداری
 
فلک را دیده ها بر هم نمی آید شب از کینم
چنان هشیار می خوابد که بیدارست پنداری
 
غم خونخوار نوعی در قفای جانم افتاده
که اورا در جهان بامن همین کارست پنداری
 
" نظیری " بوالعجب شیرین ونازک نکته می آری
تو را شکر به خرمن ، گل به خروارست پنداری
 
 نظیری نیشابوری