به همان قدر که چشم تو پر از زیباییست

به همان قدر که چشم تو پر از زیباییست
بی تو دنیای من ای دوست پر از تنهاییست

این غزلهای زلالی که ز من میشنوی
چشمه ی جاری اندوه دلی دریاییست

چند وقت است که بازیچه ی مردم شده ام
گرچه بازیچه شدن نیز خودش دنیاییست

امشب ای آینه تکلیف مرا روشن کن
حق به دست دل من، عقل و یا زیباییست؟

دلخوش ِ عشق شما نیستم ای اهل زمین
به خداوند که معشوقه من بالاییست

این غزل نیز دل ِ تنگ مرا باز نکرد
روح من تشنه ی یک زمزمه نیماییست

بهروز یاسمی