بگذشت مرا ای دل با بی خبری عمری

بگذشــت مــرا ای دل بـا بی خـبری عـمری
بـا بی خـبری از خـود کردم ســپری عـمری

چـون شـعله سرانجامم خاموشی و سردی شـد
هـر چـند ز مـن سر زد دیـوانـه گری عـمری

نـرگـس نـشـدم ، دردا ! تـا تـــاج زرم بـاشــد
چـون لاله نـصیـبم شد خـونیـن جگری عـمری

دل همچو پـرسـتـویی هـردم به دیــاری شــد
آخر چه شـدش حـاصل زین دربدری عـمری

دلـدار چه کـس بـودم یا دل به چه کـس دادم
از شورِ چه کس کردم شوریده سری عمری

تـا روی نـکـو دیـــدم آرام ز کــف دادم
سـرمایـه ی رنجم شد صاحب نظری عـمری

پــیونـد تــن و دل را پـیوسـته جـــدا دیـدم
دل با دگـران هـر دم تـن با دگـری عـمری


سیمین بهبهانی