بگو چرا بنویسم به دفتری که ندارم

بگو چرا بنویسم به دفتری که ندارم
هنوز هم غزل از حال ِبهتری که ندارم

دلم هوای تو دارد ولی چگونه ببندم
هزار نامه به پای کبوتری که ندارم؟

به رغم آنکه نبودی، همیشه پای تو ماندم
که سخت مؤمنم، اما به باوری که ندارم

اگرچه بافتنی نیست راه ِتا تو رسیدن
به جز خیال، ولی راه ِدیگری که ندارم

شبیه ابر بهاری دلم عجیب گرفته
کجاست شانهٔ امن ِبرادری که ندارم؟!

سجاد رشیدی پور