بین موهایت نسیمی آمد و رقصید و رفت

بین موهایت نسیمی آمد و رقصید و رفت 

لا به لای جنگل آشفته ای پیچید و رفت 

رنگ آبی تا زدی بر روی ناخنهای خود 

زیرکانه آسمان لاک تو را دزدید و رفت 

با نوازش کردن احساس من، صدها غزل

از دل صخره برایت مثل گل رویید و رفت

اهل تابستانی و از دوری آغوش تو

برف سرما خورد،تب کرد و به خود لرزید و رفت

فاعلا...لب،فاعلا....مو،فاعلا...تَن،شعر من

عاشقانه یک لباس از جنس تو پوشید و رفت

سیب سرخ گونه هایت دلفریبی کرد و بعد

آدم لبهای من بانو تو را بوسید و رفت

شوروی بودم که با یک شیطنت از سمت تو 

اتحاد و اقتدارم از درون پاشید و رفت

عصر یخبندان قلبم دوره اش پایان گرفت 

تا که خورشید نگاه تو به من تابید و رفت

شاعر دربارِ عشقت کرده ای بانو مرا

ابر لطفت بی امان روی سرم بارید و رفت 

فرزاد نظافتی