بی تو این خاطره ها خالی و بی تفسیرند

بی تو این خاطره ها خالی و بی تفسیرند
لحـظه ها پشت همین خاطره ها میمیرند

عاشقان چون ورق زر غزلت می بردند
بس که سرشارترین آینه در تصویرند

شاعران پشت چلیپای تو جان میبازند
عاشقان پیش بلندای تو جان میگیرند

با تو یک خواب زمین برکت گندم دارد
بسکه کنعان دو چشمان تو بی تعبیرند

بی تو در باغ غزل چشم چکاوک ها ،باز
سر احساس تو با رایحه ها درگـیرند

عابدان طالب سینای شبانی تـواند
دل به نیلت زده، دلبسته ی این تقدیرند

گوشه ی چشم نمودی دلمان قافیه باخت 
به خدا نوقلـمان گرد تو بی تقصیرند

اینهمه ناز نکن ،فتح دلم سخت نبود
قله ی سینه ی ما تـپه ی بی تکبیرند

تا کجا اشک غزل نقطه ی ابیات شوند
عاقبت اشک غزل ها همه دامنگیرند

باید آهسته تر از این به دلم پا بنهی
شیشه ی نازک تــنهایی ما تعمیرند