تا بپیوندد به دریا ، کوه را تنها گذاشت

تا بپیوندد به دریا ، کوه را تنها گذاشت

رود رفت اما ، مسیر رفتنش را جا گذاشت 

هیچ وصلی بی جدایی نیست ، این را گفت و رود

دیده گلگون کرد و سر بر دامن صحرا گذاشت

هر که ویران کرد ویران شد در این آتش سرا

هیزم اول پایه ی سوزاندن خود را گذاشت

اعتبار سربلندی در فروتن بودن است

چشمه شد فواره ، وقتی بر سر خود پا گذاشت

موج راز سر به مهری را به دنیا گفت و رفت

با صدف هایی که بین ساحل و دریا گذاشت ..

فاضل نظری