تا جهان بود و عشق باقی بود

تا جهان بود و عشق باقی بود
عشق و اندوه را تلاقی بود

داشتم پاس صبح و هر نوبت
پاسی از شب، هنوز باقی بود

یا نبود انس، وصل را باعشق
یا اگر بود ، اتفاقی بود

زیر طاق سپهر آسودن
خواب زیر شکسته طاقی بود

بوی پاییز داشت عشق و گر
دستهایش پر از اقاقی بود

شوکران بود یا شکر ،خوردیم
هرچه در التفات ساقی بود
□□□
با چه غربت سرشت آوازم؟
که شب وصل هم ، فراقی بود
□□□
بعد از آن طوطیان هند آواز
غزلم بلبل عراقی بود

حسین منزوی