تا کی به بزم شوق غمت جا کند کسی؟

تا کی به بزم شوق غمت جا کند کسی؟
خون را به جای باده  به مینا کند کسی؟

ابروت می برد  دل و حاشاست کار او
با کج حساب عشق،چه سودا کند کسی؟

تا مرغ دل پرید،گرفتار دام شـد
صیاد کی گذاشت که پر وا کند کسی؟

دنیا و آخرت به نگاهی فروختیم
سودا چنین خوش است که یک جا کند کسی

ای شـاخ گل ! بـه هـر طرفی میل می کنی
ترسم دراز دستی  بی جا کند کسی

نشکفت غنچه ای که به باد فنا نرفـت
در ایـن چمن چگـونه دلی وا کند کسی؟

عمر عزیز خود منما صرف ناکسان
حیف از طلا که خرج مطلاّ کـند کسـی

دندان که در دهن نبـود، خنده بد نماست
دکان بی متاع چرا وا کند کسی؟

بر روضه های خُلد قدم می توان گذاشت
قصاب اگر زیارت دل ها کند کسی

قصاب کاشانی