تو مردمک چشم من مهجوری

تو مردمک چشم من مهجوری
زان با همه نزدیکی ات از من دوری

نی نی غلطم تو جان شیرین منی
زان با منی و ز چشم من مستوری

آشفته سخن چو زلف جانان خوش تر
چون کار جهان بی سر و سامان خوش تر

مجموعهٔ عاشقان بود دفتر من
مجموعهٔ عاشقان پریشان خوش تر

دوشینه فتادم به رهش مست و خراب
از نشئهٔ عشق او نه از بادهٔ ناب

دانست که عاشقم ولی می‌پرسید
این کیست، کجایی است، چرا خورده شراب ؟

فروغی بسطامی