تو که جریان گرفته چشمه ى کوثر از آغوشت

تو که جریان گرفته چشمه ى کوثر از آغوشت
گمانم رفته تا معراج، پیغمبر از آغوشت

فقیرى آمده بر خاک پایت بوسه بگذارد
و از لطفت درآورده ست حالا سر از آغوشت

چه کردى در جواب بد زبانى هاى آن شامى
که با چشمانِ تر دل مى کند آخر از آغوشت

دلت را یا کریم فاطمه! یک عمر مى سوزاند
شبى که پر شکسته بال زد مادر از آغوشت

تو که راز دلت را برملا کردى براى طشت
براى گریه ى خواهر کجا بهتر از آغوشت؟

حسین عباسپور