جاده می پیچد به خود کز دشت گردی برنخاست

جاده می پیچد به خود کز دشت گردی برنخاست
گردی از راه عبور رهنوردی برنخاست

شیهه ای ، بانگ درایی ، ردّ پایی ، ای دریغ
ناله ای حتی ز باد هرزه گردی برنخاست

با صدای گریه ای گاهی سکوت شب شکست
گلخروشی ورنه از حلقوم مردی برنخاست

خلوت ما را چراغ لاله ای روشن نکرد
وز دل آتش به جانی آه سردی بر نخاست

مُردم از بی همزبانی ها کزین نامردمان
از پی همدردی ما اهل دردی برنخاست

بی غباری ها گواه خاکساری های ماست
سایه سان بر خاک افتادیم و گردی برنخاست

محمدعلی مجاهدی