جدی بگیر بغض فرو برده ی مرا

جدی بگیر بغض فرو برده ی مرا
جدی بگیر جانِ ترک خورده ی مرا

رزهای عاشقانه به دردم نمی خورند
مریم بیار بی کسیِ مرده ی مرا

این خُرد را به حجره ی میناگران ببر
صد آینه است ریز ترین خورده ی مرا

بشکاف پود پود  شبی جامه ی مرا
بشمار درد درد کمی گرده ی مرا

بر من ببخش اگر که لبم وا نمیشود
جانیش نیست خنده ی آزرده ی مرا

حیف از نفس که میدَمی ام! هان! که عاقبت
خاموشی است آتش افسرده ی مرا

دیشب اگر نشد! بِشُمُر حال از آستین
چکه به چکه گریه نشمرده ی مرا

حمزه کریم تباح فر