خاموش و گوش کن به سکوتی که می وزد

خاموش و گوش کن به سکوتی که می وزد
ناگفتنی ست این ملکوتی که می وزد

در تارهای ساکت صوتی قیامتی ست
بنیان کن است موج سکوتی که می وزد

خاموش در جماعت هستی روانه ای
تا نیستی، به لطف قنوتی که می وزد

خاموش و گوش کن به هیاهوی بودها
کوهی که می خرامد و توتی که می وزد

تا چشم کار می کند انگار سوخته ست
من ایستاده در برهوتی که می وزد

ناسوت را به لحظۀ لاهوت برده است
در این دقیقه این جبروتی که می وزد

قربان ولیئی