خستگان را چو طلب باشد وقوت نبود

خستگان را چو طلب باشد وقوت نبود
گر تو بیداد کنی شرط مروت نبود

ما جفا از تو ندیدیم وتو خود نپسندی
انچه در مذهب ارباب طریقت نبود

خیره ان دیده که ابش نبرد گریه عشق
تیره ان دل که در او شمع محبت نبود

دولت از مرغ همایون طلب وسایه او
زان که با زاغ وزغن شهپر دولت نبود

گر مدد خواستم از پیر مغان عیب مکن
شیخ ما گفت که در صومعه همت نبود

چون طهارت نبود کعبه وبتخانه یکی است
نبود خیر در ان خانه که عصمت نبود

حافظا علم وادب ورز که در مجلس شاه
هرکه رانیست ادب لایق صحبت نبود

حافظ