خلقت من در جهان یک وصلۀ ناجور بود

خلقت من در جهان یک وصلۀ ناجور بود
من که خود راضی به این خلقت نبودم، زور بود

خلق از من در عذاب و من خود از اخلاق خویش
از عذاب خلق و من، یا رب، چه‌ات منظور بود؟

حاصلی ای دهر از من غیر شرّ و شور نیست
مقصدت از خلقت من سیر شرّ و شور بود؟

ذات من معلوم بودت نیست مرغوب، از چه‌ام
آفریدستی؟ زبانم لال! چشمت کور بود؟

ای طبیعت گر نبودم من جهانت نقص داشت؟
ای فلک گر من نمی‌زادی اجاقت کور بود؟...

آنکه نتْواند به نیکی پاس هر مخلوق داد
از چه کرد این آفرینش را، مگر مجبور بود؟

میرزاده عشقی