خوشم با شمیم بهاری که نیست

خوشم با شمیم بهاری که نیست
غباری که هست و سواری که نیست

به دنبال این ردّ خون آمدم
 پی دانه های اناری که نیست

مگردید بیهوده ای همرهان
 به دنبال آیینه داری که نیست

به کف سنگ دارم ولی می دوم
 پی شیشه های قطاری که نیست

تهمتن منم تیر گز می زنم
 به چشمان اسفندیاری که نیست

دو فصل است تقویم دلتنگی ام
 خزانی که هست و بهاری که نیست ...

سعید بیابانکی