درخت بود و تو بودی و باد، سرگردان

درخت بود و تو بودی و باد، سرگردان
میان دفتر باران، مداد سرگردان

تو را کشید و مرا آفتابگردانت
میان حوصله گیج باد سرگردان

همیشه اول هر قصه آن یکی که نبود
نه باد بود و نه تا بامداد سرگردان

و آن یکی همه ی بود قصه بود و در او
هزار و یک شب و صد شهرزاد سرگردان

تمام قصه همین بود راست می گفتی :
تو باد بودی و من در مباد سرگردان

زمین تب زده، انسان عصر یخ بندان
و من میان تب و انجماد سر گردان

ستاره ها همه شومند و ماه خسته من
میان یک شب بی اعتماد سر گردان

مرا مراد تویی گرچه بر ضریح تو هست
هزار آینه ی نا مراد سرگردان

نماد نام تو بود و نماد ناله من
هزار ناله در این یک نماد سر گردان

درخت کوچک تنها به باد عاشق بود
و باد بی سرو سامان و باد سر گردان

تمام قصه همین بود، راست می گفتی !

محمدحسین بهرامیان