در انتهایِ خیابان خودش خودش را کشت

در انتهایِ خیابان خودش خودش را کشت

به وقتِ بارشِ باران خودش خودش را کشت

و ناله کرد شبی از فراق و غصه ی هجر 

چو دور شد زِ  نیستان  خودش خودش را کشت

دلش گرفت ز دنیا ز دستِ باورِ  خویش 

و پاره پاره گریبان خودش خودش را کشت

تصورش چقدر رنج میدهد ما را

که پیشِ دیده ی یاران خودش خودش را کشت

دمی ندید جمال از خدا و راهِ  رسول

گذاشت سر به بیابان خودش خودش را کشت

دلا نخور تو فریبِ عوامِ  سطحی فکر

به حکمِ آیه ی قرآن خودش خودش را کشت

و آخرین سخنش خوب یادِ من مانده

که گفت مردِ پریشان خودش خودش را کشت

سیروس بداغی