در این بهار شکوفایی کسی به فکر شکفتن نیست

در این بهار شکوفایی کسی به فکر شکفتن نیست
دل من است که وامانده است ، دل من است که از من نیست

شکسته بال ترینم من ، شکسته ، خسته ، همینم من
همین که هیچ در او شوقی به پرکشیدن و رفتن نیست

چه شد که در شب خاموشی ، ز گردباد فراموشی
میان کوچه ی دل هامان چراغ عاطفه روشن نیست

به وقت چشم فرو بستن به رسم لاله رخان بر من
کفن ز خون گلو آرید که خاک ، خلعت این تن نیست

تمام نوحه ی من امشب به یاد رفته عزیزانم
در این شب  این شب بارانی ، به جز سکوت و شکستن نیست

دل شماست که بیدار است چو ماه در شب رویایی
دل من است که وامانده است ، دل من است که از من نیست

علیرضا قزوه