در این دریا، چه می جویند ماهی های سرگردان
شنبه, ۲۰ دی ۱۳۹۳، ۰۶:۵۰ ب.ظ
در این دریا، چه می جویند ماهی های سرگردان
مرا آزاد می خواهی؟ به تنگ خویش برگردان
مرا از خود رها کردی و بال پر زدن دادی
اگر این است آزادی مرا بی بال و پر گردان
دعای زنده ماندن چیست وقتی عشق با ما نیست
خداوندا دعای دوستان را بی اثر گردان
من از دنیا به جادوی تو دل خوش کرده ام ای عشق
طلسمی را که بر من بسته بودی، بسته تر گردان
به جای اینکه هیزم بر اجاقی تازه بگذاری
همین خاکستر افسرده را زیر و زبر گردان
من از سرمایه عالم همین یک «قلب»را دارم
اگر چیزی دگر مانده است، آن را هم هدر گردان
در این دوزخ به جز تردید راهی تا حقیقت نیست
مرا در آتش تردیدهایم شعله ور گردان
فاضل نظری
۹۳/۱۰/۲۰
کودک تا حد بلوغ به مثابه نزدیکترین حد خداوند به والدین است امربه مریدی کردن والدین نسبت
به کودک ازھمین روست که این مریدی بایستی توأم با تأمل و تفکّر و صبر و مکاشفه و مراقبه
تام باشد. آنچه که یک کودک ذاتاً شبانه روز به آن محتاج میباشد توجّه فزاینده والدین وخاصه
مادر است وتغذیه و نظافت به موقع یک امر ثانویه است که یکی ازنتایج طبیعی و بموقعِ
چنین توجّھی میباشد. نسبت دادن صفت بازیگری و بازیگوشی به کودک یک اتھام وارونه
است زیرا این والدین ھستند که باکودک خود بازی میکنند و او را مبدل به یک عروسک و
بازیچه میسازند.آنچه که والدین آن را بازی مینامند برای کودک امری بس جدّی است و
....
از کتاب " معماهای عرفانی " استاد علی اکبر خانجانی ص 63
http://afarinesheerfani.com/Uploads/afarinesheerfani.com/CMFiles/522014_716AM_moamahaieerfani.zip