در برگ ریز درد لگدکوب می شوی

در برگ ریز درد لگدکوب می شوی
سروی ولی، تکیده تر از چوب می شوی...

با گیسوانِ سربی و آن چهره ی صبور
داری شبیهِ حضرتِ ایّوب می شوی

قیصر نبود آن که برآمد به جلجتا
تو کیستی که یک سره مصلوب می شوی؟

لبخند بر لبانِ تو پرپر نمی شود
از موجِ درد، گرچه پر آشوب می شوی

قانونِ عشق سوختن است و به قدرِ درد
محبوبِ آستانه ی محبوب می شوی

مانندِ آفتاب دلم سخت روشن است
من خواب دیده‌ام: به خدا خوب می شوی

محمدرضا ترکی