در بودی وُ من تخته، باهم جُور بودیم
پنجشنبه, ۲۸ خرداد ۱۳۹۴، ۱۱:۳۶ ب.ظ
در بودی وُ من تخته، باهم جُور بودیم
تندیسی از ع‍ُشّاقِ عهدِ دُور بودیم
چشمانِ تو تصویری از یک بیستون بود
شیرین تو را می‌دیدم وُ پُرشور بودیم
نقصی برایِ هم نمی‌دیدیم زیرا
در عاشقی، در عاشقی، ما کور بودیم!
شب‌هایِ ما با دیگران توفیر می‌کرد
هم در شب وُ هم روزمان مَسحور بودیم!
شب‌هایِ ما پُر بودَش از خورشیدهایی
کَز جلوه‌یِ تابانِ‌شان ما نور بودیم
وقتی شِکر آبی میانِ ما میفتاد
در سرعتِ مِنّت کِشی مشهور بودیم!
ناگه حسودی آمد وُ ما را نظر کرد
از نیّتِ بیمارِ او، رنجور بودیم
خاله‌زنک‌ها پُشتِمان بیراه گفتند
از چشمِ آن‌ها وصله‌‌یی ناجور بودیم!
بیگانه‌ها رؤیایِ ما را سر بُریدند
در این جدایی، ناگهان مجبور بودیم!
محمدصادق زمانی
تندیسی از ع‍ُشّاقِ عهدِ دُور بودیم
چشمانِ تو تصویری از یک بیستون بود
شیرین تو را می‌دیدم وُ پُرشور بودیم
نقصی برایِ هم نمی‌دیدیم زیرا
در عاشقی، در عاشقی، ما کور بودیم!
شب‌هایِ ما با دیگران توفیر می‌کرد
هم در شب وُ هم روزمان مَسحور بودیم!
شب‌هایِ ما پُر بودَش از خورشیدهایی
کَز جلوه‌یِ تابانِ‌شان ما نور بودیم
وقتی شِکر آبی میانِ ما میفتاد
در سرعتِ مِنّت کِشی مشهور بودیم!
ناگه حسودی آمد وُ ما را نظر کرد
از نیّتِ بیمارِ او، رنجور بودیم
خاله‌زنک‌ها پُشتِمان بیراه گفتند
از چشمِ آن‌ها وصله‌‌یی ناجور بودیم!
بیگانه‌ها رؤیایِ ما را سر بُریدند
در این جدایی، ناگهان مجبور بودیم!
محمدصادق زمانی
۹۴/۰۳/۲۸